Als ik op bepaald gedrag bij iemand hoop, dan ben ik diegene in zekere zin aan het trainen.
Als ik dan ander gedrag krijg dan ik hoop, moet ik dat gedrag, vanuit pedagogisch oogpunt, waarschijnijk niet belonen. Maar als ik wil dat iemand gedrag gaat vertonen waarvan diegene weet dat ik dat wil, dan is het misschien wel zo sympathiek om diegene te geven wat diegene zelf wil. In de hoop dat het niet opgevat wordt als beloning voor gedrag, maar als poging tot ander, nog niet-vertoond gedrag te verleiden. Als ‘ik zal de eerste zet doen’, in plaats van ‘ik waardeer jouw eerste zet’ (je weet nooit hoe de ander het door jou niet-gewenste gedrag zelf inschaalt tenslotte). Maar dat moet je er allemaal natuurlijk niet bij willen zeggen. Dat begrip ik zelfs.