De deur van de Turkse kleermaker was dicht en bleef dicht. Ik zou zelf aan de slag moeten met naald en draad. Waar koop je draad? En hoe maak je zo’n stokje? Het knoopje zelf had ik in mijn portemonnee gestopt. Haar het draadje was, zoals ze zeggen ‘onherstelbaar beschadigd’.
Ik knipte het onderste knoopje van mijn overhemd om zeker te weten dat ik doorgespoeld heb.
Sommige mensen denken hele dagen aan de rampen die zich thuis afspelen omdat ze het gas niet hebben dichtgedraaid. Of de deur niet op slot deden. Ontploffingen en insluipers bevolken de hoofden.
Ik vermoei mezelf met het idee dat ik ben vergeten het toilet door te spoelen. In mijn angstgedachten zie ik hele mensenmassa’s hun hoofd mijn kant op draaien als ze horen van die veeg. Of erger nog: de hele boel.
De schande, de hoon: ik voel hem. En dus maak ik filmpjes, die ik terugkijk als ik twijfel. Smakelijk? neen. De telefoons van mijn vrienden staan vol filmpjes van brabbelende kwijlende kruipende kinderen in alle schattige oeliepoeliekroelie-varianten. Mijn telefoon overstroomt van wegspoelende drollen. Steeds hetzelfde ritme: drol, spoel, floep, weg. Einde filmpje. 187 filmpjes van een seconde of 4.
Maar vandaag was mijn batterij leeg. En dus trok ik het knoopje van mijn overhemd, terwijl ik doorspoelde. Zodat ik het zeker zou weten. Maar ik weet dus niet hoe ik van die stokjes maak waar knopen op staan…