Ik denk vaak en veel en ik let goed op de dingen die er rondom mij gebeuren. Al kan je betwisten in hoeverre ik echt nadenk. Ik verzamel materiaal. Veel meer dan ik nodig heb, vaak. Maar het is moeilijk vooraf te weten wat ik nodig zal hebben als het moment daar is. Het moment dat ik niet of maar half oplet, dat moment waarop ik in bed lig, of op de bank, een kopje koffie drink op het terras of mijn balkon; dat moment waarop ik met hele andere dingen in de weer ben, of in elk geval niet met het object van mijn nadenken (vaak tússen adere dingen in). Het zijn die momenten waarop me ineens iets helder wordt. Iets waarin ik ook duidelijk een aantal van de door mij verzamelde bouwstukken herken, maar dan opeens in samenhang. Een gebouw gebouwd terwijl ik andere dingen deed. Met de materialen die ik verzamelde in de veronderstelling ze nodig te hebben voor een verstandelijk keuzeproces. Maar dat bouwen is misschien ’s nachts gebeurd ofzo. Maar zonder mij, in elk geval. Desondanks: het gebouw doet mij besluiten, de verzamelde delen niet. Dus welk stuk is dan eigenlijk het nadenken? 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Copyright 2013 ikvergisme // Aangedreven door WordPress